Leer bewustzijn kennen en liefhebben in plaats van je ego (elk moment).
Leer bewust zijn kennen als je identiteit in plaats van je emoties en opvattingen (elk moment).
Zo los je gaandeweg op in bewustzijn en zul je leven als bewust zijn.
‘De rest’ komt dan vanzelf.

Zijn als een open ruimte, wijds en onbepaald. Altijd wordt het ervaren ervaren met of zonder verschijnselen. Die ruimte is vol en leeg tegelijk, leeg van betekenis of discriminatie, vol van liefde voor wat is. Onbenoembaar Zijn (ben ik), kernloos, vrij van de bij tijd en wijle nog opwellende waanzinnigheden. Zelfs deze waanzinnigheden zijn ‘het’, bestaan eruit, verschijnen erin. De oorsponkelijkheid van elk moment, de stralende leegheid ervan, de onwankelbare omvatting vervullen het hart en lossen (het) ‘mij’ op … Alles verwijst naar het oorspronkelijke, als het herkent wordt ontstaat daar de basis van leven…
Eeuwige volledigheid, perfectie, NU.

Wat ook maar gezegd kan worden is het niet. Wat ook maar gezwegen kan worden is het niet. Het is al. Zij die het opmerken en ernaar leven ontdekken spontane kracht, compassie, overgave en helderheid, zij die het niet opmerken moeten het doen met het domein van de schijnpersoon.
En dat is ook oke.

Het is niet iets wat gaat gebeuren. Je ziet ineens in dat het gebeurt.
Precies nu, zo. Dat het ‘altijd gebeurt’. Zo. Dit.
Ernaar zoeken is het bewijs dat je het niet ziet.

Vraag.
De commentator is het valse zelf, dat wat niet bestaat (maya). Het is de stem van onwetendheid, en jij gehoorzaamt die en ziet die voor jezelf aan?
Dat heet onwetendheid. Stop.

Woorden bezitten grote macht.
Zij kunnen mensen uiteendrijven,
en tot elkaar brengen.
Zij kunnen oorlogen veroorzaken,
en vrede stichten.
Zij kunnen onwetendheid versterken,
en tot wijsheid voeren.
Maar uiteindelijk lossen alle woorden op in het grote Stille,
waarin zij verrezen.

Wijze woorden verwijzen naar het Ene.

Het gaat er niet om wat je voorwendt belangrijk te vinden.
Waar je aandacht heen gaat is waar je echte interesse ligt.
Observeer en onderken dit.
Waar schenk je aandacht aan?

Welk een onuitsprekelijk geluk, dit bestaan!
In principe ben je elk moment in de gelegenheid God te ervaren, ofwel te ‘Zien’.
Elke seconde kun je vrij en gelukkig zijn.
Het enige wat je ervan weerhoudt, zijn ideeën van een schijnfiguur,
Een bedenksel dat niet zonder problemen kan bestaan!
Vrijheid en geluk zijn je ware aard; geen doel, maar uitgangspunt.

Als je een probleem meent te ‘hebben’, overweeg dan het volgende:
Ben je iets uit de weg aan het gaan?
Waar berust het probleem op, welke identificaties zijn er allemaal nodig om dit probleem te kunnen ‘hebben’?
Ligt de oplossing niet ‘onder’ het probleem,
in plaats van op hetzelfde niveau of ‘erbuiten’?
Wat moet weg? Het probleem of de ‘ik’ die denkt er eigenaar van te zijn?
Ben je de eigenaar ervan of ken je die?
Met welke aannames en overtuigingen heeft het probleem van doen?
Wat wordt je verteld? Wat is de zuivere boodschap,
ontdaan van je weerstand?

O ja, en:
Wie ben jij ook weer?

Wat is verlichting?
Het volledig omarmen van het feit dat je een volslagen idioot bent, zonder enige kans op verbetering in de toekomst, en dat met een goed gemoed aanvaarden.

Het is er altijd. We zien het alleen niet, omdat we eraan voorbijgaan. Moeite doen om het te bereiken is feitelijk in de tegengestelde richting bewegen. Daarom heet het ook de natuurlijke staat, anders hadden ze het wel de-staat-die-je-pas-naar-veel-inspanning-bereikt genoemd. Jij als denk-voel-ding bent tamelijk machteloos. Je kunt hooguit in de weg zitten. Wat we denken te zoeken daar bestaan we, lopen we in rond. Het Zelf is dat wat Ziet, niet iets dat gezien kan worden. Iedere keer als je heel even niet denkt, is het er, maar je geheugen is niet getraind een niet-object gade te slaan. Als je lang genoeg stil bent, word je zo sensitief, dat je het al aanwezige gaat ervaren. Dat lijkt nog dualiteit: iemand die ervaart en dat wat ervaren wordt, maar op een geven moment weet je dat het Een is. Dan komt de realisatie, Ik Ben Dat.

Het hele proces is steeds weer doorzien, dat je nog steeds teveel denkt.

Op een gegeven moment begint de waarheid door te dringen dat je Dat bent. Vervolgens is het een kwestie van het te leven. Als het allemaal op rolletjes loopt, is het niet zo moeilijk om in Stilte te blijven. Maar als de dingen tegenzitten, begint de uitdaging pas. Wanneer we dan voor ons gevoel ‘uit de Stille Vrede raken’, begin we meestal te jammeren dat we niet goed genoeg ons best doen, of dat we er toch nog niet zijn. Daarmee zetten we de hele mind, de hele persoon weer in elkaar. Terwijl we alleen maar hoeven te kijken, er bij te blijven. In die ontspanning kunnen we voelen dat de natuurlijke staat er nog steeds is, ons nooit verlaten heeft en dat we ‘m alleen even toegedekt hadden met onze druktemakerij.

Is wat je nu denkt, voelt, gewaar bent, de werkelijkheid,
Of louter een beleving van de mind?

De Denker is het ego
Dat wat ziet en weet zonder gedachten is het Zelf dat je zegt te zoeken

De gevangenis
De gevangenisbestaat uit dat waardoor je aandacht
Gevangen is

Maar wat is de bron van aandacht?
‘Waarvandaan’ komt het? Wat is het?

Vind die bron en je hebt het Zelf gevonden.
De enige sadhana is te verblijven als je Zelf.

Wat je bent is volledig vrij van wat ervaren wordt.
JIJ bent volledig vrij van wat gezien, gevoeld, gehoord,
geroken, geproefd, gedacht,
of op andere wijze waargenomen wordt.

JIJ verblijft altijd als JeZelf.
Realiseer dat en alles is in orde.

Even jezelf zijn gaat door voor een spirituele ervaring!

Je staat tot je kin in het water en beweert je dorst te willen lessen.
De enige manieren om te drinken zijn:

Je hoofd buigen
of
door je knieën gaan

Plotseling vanuit ‘het centrum’ een enorm ontvouwen, dat alle bewegingen van ik-gerichtheid wegblaast naar de periferie, een brandschone stralendheid overlatend, eeuwig stil, vervuld, compleet. Tegendeelloos, onomstotelijk. Nu al niet meer uit te drukken. Enkel stralend zien-zijn-vrede-kracht.

Hari om.

Vanuit welk standpunt spreek en leef ik? Altijd enkel vanuit lichaamsstandpunt? Dan zul je nooit Advaita begrijpen.

De meeste bezoekers hebben wel enige spirituele interesse maar meestal gekoppeld aan een set psycho-fysiogische problemen
Spiritualiteit moet hun problemen oplossen, maar echte spiritualiteit vraagt om als afgescheiden entiteit op te lossen. Je egohouding moet oplossen, dan verdwijnen de problemen vanzelf. Maar we willen het houden zo het is, maar dan zonder problemen.

Zelfonderzoek houdt zich hier niet mee bezig, het gaat erom te ontdekken dat je niet de mind bent, dat er geen afgescheidenheid bestaat. Het dient ertoe de valse noties te verwijderen zodat de Realiteit aan het licht komt. Dat is iets heel anders dan een manier om je lekker te voelen of te krijgen wat je hebben wil, of doen waar je zin in hebt (of juist niet doen waar je zin in hebt).

Het gaat erom in te zien dat jij de illusie bent: alles is werkelijk behalve de gepostuleerde ‘jij’ (ik).

De werkelijkheid is wonderbaarlijk, wie echt met mij kan zijn en kan blijven zolang nodig is zal zeker doordrongen raken.

Het is een wonder, mensen weten het ook, maar appreciëren het wellicht nog onvoldoende. En velen dwalen desondanks steeds weer af, of trekken te vlot conclusies. Hoe dan ook, ik zie dat velen als ze met mij Zijn, de Gloed van het Zelf ervaren. Iedereen wordt aangeraakt.

Wie houdt zich met de echte vragen bezig?
Bijvoorbeeld: Hoe kom je in hemelsnaam aan de overtuiging ‘ik besta’?
Waar komt dat besef vandaan?
Of: Ik weet dat dit de waaktoestand is: dus ben ik blijkbaar iets anders dan deze toestand. Wat? Wat ben ik?
De drie toestanden wisselen elkaar af zonder enig effect op wat ik ben. Wat ik werkelijk ben is dus iets anders als wat ik denk te zijn tijdens dromen en ‘waken’.

Hoe zit dat?
Wat is werkelijk?

De kracht van stilte groeit gestaag, door alles heen alleen het Ene. Enkel maar te Zijn hoef ik, en dat is volstrekt moeiteloos.
Vele levensbewegingen, genoeg om gek van te worden, maar geen sprake van.
Steeds meer het Ene.

Wie zich kan geven aan de Meester wordt vanzelf thuisgebracht, voor zo een is er niets te doen. 

(N.B. Neem dat ‘geven’ niet te letterlijk a.u.b.)